Επαγγέλματα στην σύγχρονη αγορά εργασίας στην αστική και αγροτική περιοχή του νομού Ηρακλείου
3ο Κ.Π.Σ.\2ο Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ.\ Μέτρο 2.4.\Ενέργεια 2.4.1.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΡΑΞΕΩΝ 2.4.1 ε
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ
CAREER EDUCATION AND COUNSELING PROGRAMS IN SCHOOLS
Έργο συγχρηματοδοτούμενο από Κοινοτικούς (75%) και Εθνικούς (25%) πόρους
10ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΠΡΟΦΙΛ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Γ4
Καλυβιανάκη Αιμιλία Νερολαδάκη Άννα Μαρία
Γεωλόγος
Ορισμός: Ο γεωλόγος ασχολείται με γεωλογικές, υδρογεωλογικές, κοιτασματολογικές, γεωφυσικές, γεωχημικές, ορυκτολογικές, τεκτονικές, τεχνικο-γεωλογικές έρευνες, μελέτες και εφαρμογές.
Περιγραφή: Ο γεωλόγος, εξετάζει και αναλύει τους διάφορους γεωλογικούς σχηματισμούς και τις μεταλλαγές που έχουν υποστεί με την πάροδο των αιώνων και ασχολείται με παλαιοντολογικές μελέτες. Μελετά και αναλύει ορυκτά και πολύτιμους λίθους, κάνει έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου, άνθρακος, μεταλλευμάτων, αερίων, ραδιενεργών πρώτων υλών, γεωθερμικών πεδίων αλλά και φλεβών υπογείων υδάτων κατάλληλων για εκμετάλλευση.
Στα πλαίσια των μελετών αυτών πραγματοποιεί χαρτογραφήσεις, δειγματοληψίες πετρωμάτων, εργαστηριακές δοκιμές, παρακολούθηση γεωτρήσεων και ελέγχους της στάθμης των υπόγειων νερών. Όταν τελειώσει τις μελέτες του, ετοιμάζει αναφορές ή εισηγήσεις για να παρουσιάσει τα αποτελέσματα των ερευνών του.
Συνεργάζεται με επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων για την κατασκευή μεγάλων επιφανειακών έργων, όπως η κατασκευή αεροδρομίων, σηράγγων, φραγμάτων, λιμανιών και άλλων.
Κατά την εργασία του χρησιμοποιεί γεωλογική πυξίδα, σφυρί, υψομετρικό βαρόμετρο, φωτογραφική μηχανή, κιάλια και άλλα μέσα. Στο εργαστήριο χρησιμοποιεί μικροσκόπιο, ηλεκτρονικό υπολογιστή και διάφορες συσκευές για τον προσδιορισμό των μηχανικών ιδιοτήτων των πετρωμάτων.
Εκπαίδευση: Ο γεωλόγος σπουδάζει στα αντίστοιχα Τμήματα των Σχολών Θετικών Επιστημών των Πανεπιστημίων.
Σπουδαιότητα: Ο γεωλόγος πρέπει να είναι μεθοδικός, υπεύθυνος, ευσυνείδητος, δυναμικός και συνεπής. Χρειάζεται να έχει επινοητικότητα, ενθουσιασμό και ενεργητικότητα. Η ανάγκη για συνεργασία με άλλους επιστήμονες, προϋποθέτει ικανότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις και στην επικοινωνία. Επίσης, πρέπει να αγαπά τη φύση και να έχει φυσική αντοχή και ευκινησία, γιατί κάποιες φορές χρειάζεται να εργαστεί κάτω από δύσκολες κλιματολογικές και φυσικές συνθήκες.
Για την άσκηση του επαγγέλματος απαιτείται επίσης υπολογιστική και μαθηματική ικανότητα, ικανότητα παρατήρησης και ανάλυσης, αντίληψη μορφών και σχημάτων, γλωσσική ικανότητα και δεξιότητα στη χρήση ειδικών προγραμμάτων ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Μέλλον: Οι θέσεις εργασίας είναι περιορισμένες, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Η ανάγκη όμως για εύρεση νέων ενεργειακών πηγών καθώς και η αύξηση του ρυθμού κατασκευής μεγάλων έργων υποδομής, (Μετρό, οδικοί άξονες, σήραγγες), αναθερμαίνουν τη ζήτηση για νέες θέσεις εργασίας. Οι αμοιβές του γεωλόγου θεωρούνται ικανοποιητικές
Βελιβασάκη Μαρία Ελένη
Νηπιαγωγός
Ορισμός: Ο νηπιαγωγός ασχολείται με την εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών της προσχολικής ηλικίας
Περιγραφή: Ο νηπιαγωγός φροντίζει για την ψυχοκινητική και νοητική ανάπτυξη των μικρών παιδιών, τα βοηθά να κατανοήσουν βασικές έννοιες αντίληψης του κόσμου που τα περιβάλλει και παράλληλα, τα ασκεί στον συντονισμό των κινήσεών τους Για το σκοπό αυτό δημιουργεί στο χώρο του νηπιαγωγείου ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον πλούσιο σε ερεθίσματα για τα παιδιά, χρησιμοποιώντας το παιγνίδι, το τραγούδι, την απαγγελία, τη διήγηση, το χορό, τη ζωγραφική, τη χειροτεχνία. Επίσης, παρακολουθεί τα παιδιά την ώρα του παιχνιδιού και του φαγητού, με σκοπό να συνηθίσουν στην τάξη και στην καθαριότητα και να προσαρμοστούν στην ομαδική ζωή.
Το καθήκον του νηπιαγωγού είναι να βοηθά το παιδί να κατανοήσει την έννοια της ομάδας, να ενταχθεί σε αυτήν, να μάθει να συνεργάζεται, να δημιουργεί και να συναγωνίζεται ευγενικά με τους συνομηλίκους του. Το ομαδικό παιγνίδι, η ατομική δημιουργία, η πνευματική άσκηση και η ψυχαγωγία, αποτελούν τα βασικά μέσα που χρησιμοποιεί στην εκπαιδευτική του δραστηριότητα.
Εκπαίδευση: Ο νηπιαγωγός μπορεί να έχει σπουδάσει στα αντίστοιχα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων. Ακόμη, βρεφονηπιοκόμοι και βοηθοί νηπιαγωγοί, μπορούν να σπουδάσουν στα Τ.Ε.Ι. και στα Ι.Ε.Κ. αντίστοιχα.
Σπουδαιότητα: Είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί γνώσεις, ικανότητες και ευαισθησία. Ο νηπιαγωγός χρειάζεται να αγαπά το παιδί, να διαθέτει υπομονή, ψυχραιμία, ήρεμο χαρακτήρα και καλή διάθεση, καθώς και την ικανότητα να μεταδίδει γνώσεις μέσω του παιγνιδιού και της δημιουργικής απασχόλησης.
Μέσα από τη δουλειά του πρέπει να εξασφαλίζει ένα κλίμα ελευθερίας και ασφάλειας, παραδοχής και σεβασμού της ατομικής προσπάθειας και να αποφεύγει ενέργειες που βασίζονται στην επίκριση, το ανταγωνιστικό πνεύμα, την απόρριψη της γνώμης του άλλου ή την άρνηση της φαντασίας.
Μέλλον: Η πληθώρα των αποφοίτων νηπιαγωγών καθιστά σχετικά δύσκολο το διορισμό τους στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά υπάρχουν προοπτικές βελτίωσης λόγω της ανάπτυξης των υπηρεσιών πρόνοιας τα τελευταία χρόνια
Περιβάλλον ενασχόλησης: Ο νηπιαγωγός μπορεί να απασχοληθεί στη δημόσια και ιδιωτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση, σε δημόσιους και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, σε ιδρύματα φροντίδας για το παιδί, σε νοσοκομεία για παιδιά κ.λ.π. Ακόμη, μπορεί να ιδρύσει δικό του νηπιαγωγείο ή παιδικό σταθμό.
Βαμβουκάκη Μαρία Σωχωράκη Αικατερίνη Κιάφα Μπρούνιλντ
Δημοσιογράφος
Ορισμός: Ο δημοσιογράφος ενημερώνει την κοινή γνώμη με ειδήσεις, πληροφορίες, σχόλια και ανταποκρίσεις για όσα συμβαίνουν στη χώρα του ή στη διεθνή κοινότητα.
Περιγραφή: Ο δημοσιογράφος αρχικά εντοπίζει το θέμα που θέλει να παρουσιάσει. Στη συνέχεια ερευνά το θέμα του πολύπλευρα, προκειμένου να συλλέξει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες: παίρνει συνεντεύξεις τις οποίες μαγνητοφωνεί ή βιντεοσκοπεί, απευθύνεται σε διάφορες πηγές για να εξακριβώσει λεπτομέρειες και να διασταυρώσει τις πληροφορίες που συγκεντρώνει, συνδυάζει τα στοιχεία που έχει στην διάθεσή του προκειμένου να παρουσιάσει το θέμα και το αποτέλεσμα της έρευνάς του στο κοινό.
Αν η παρουσίαση αυτή έχει τη μορφή άρθρου σε έντυπα μέσα, αναλαμβάνει να συντάξει το κείμενο και να κάνει όλες τις απαραίτητες διορθώσεις που χρειάζονται για τη δημοσίευσή του. Αν έχει την μορφή τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής εκπομπής, χρειάζεται να έρθει σε επαφή με τους προσκεκλημένους στην εκπομπή του, να συλλέξει και να επεξεργαστεί το υλικό της συζήτησης, να αναλάβει τον συντονισμό της συζήτησης, να συνεργαστεί με τον τεχνικό για το μοντάζ της τηλεοπτικής εκπομπής, καθώς και με τον σκηνοθέτη και όλους τους τεχνικούς που εμπλέκονται στο γύρισμα μιας εκπομπής.
Ανάλογα με τη θεματολογία στην οποία έχει εξειδικευθεί και το είδος του συγκεκριμένου τομέα στον οποίον απασχολείται, ο δημοσιογράφος μπορεί να είναι ανταποκριτής στο εξωτερικό, αρθρογράφος, οικονομικός αναλυτής, πολιτικός συντάκτης, αθλητικογράφος, ειδικευμένος σε διάφορα κοινωνικά και άλλα θέματα, παρουσιαστής προγραμμάτων, εκφωνητής ειδήσεων, ελεύθερος ανταποκριτής ή συνεργάτης, αστυνομικός ή πολεμικός ανταποκριτής.
κπαίδευση: Οι σπουδές δημοσιογραφίας παρέχονται στα αντίστοιχα Τμήματα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης των Πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι., ή ακόμη των δημοσίων ή ιδιωτικών Ι.Ε.Κ. Επίσης, ο δημοσιογράφος μπορεί να έχει τελειώσει κάποια από τις σχολές δημοσιογραφίας των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ή των κέντρων ελευθέρων σπουδών.
Σπουδαιότητα: Η δουλειά του δημοσιογράφου χρειάζεται εγρήγορση, κριτική σκέψη, επιθυμία για αναζήτηση, ευελιξία, γνώσεις και πνευματική καλλιέργεια, ετοιμότητα, ανεξαρτησία, τόλμη, ικανότητα για ανάληψη πρωτοβουλιών, αμεροληψία, ευσυνειδησία κι εργατικότητα. Ο πρωταρχικός του σκοπός είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και η αντικειμενικότητα στην ενημέρωση. Ο δημοσιογράφος προσπαθεί να μην επηρεάζεται από τις δικές του εμπάθειες, στάσεις, συμφέροντα κι αντιλήψεις και να μην εμπλέκεται σε προσωπικές αντιπαραθέσεις. Ένας δημοσιογράφος πρέπει ακόμη, να έχει επιμονή, ευγένεια, περιέργεια, υπευθυνότητα, σωματική και ψυχολογική αντοχή.
Στα προσόντα ενός καλού δημοσιογράφου περιλαμβάνονται και η σωστή χρήση της μητρικής γλώσσας και του προφορικού ή γραπτού λόγου, η ικανότητα επικοινωνίας σε άλλες γλώσσες, η γερή μνήμη, η παραγωγή ιδεών, η συνδυαστική ικανότητα γεγονότων-καταστάσεων, η ευχέρεια στην επικοινωνία, οι καλές δημόσιες σχέσεις, καθώς επίσης και η ικανότητα διεκπεραίωσης εργασιών γραφείου. Οι γνώσεις χειρισμού Η/Υ και ξένων γλωσσών θεωρούνται απαραίτητες για τους επαγγελματίες του χώρου.
Μέλλον: Στο χώρο της δημοσιογραφίας υπάρχει μεγάλη προσφορά στελεχών από πολλούς χώρους και με διάφορα εκπαιδευτικά προσόντα, ενώ οι θέσεις εργασίας δεν αναπτύσσονται με τους ίδιους ρυθμούς. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί φορείς που προσφέρουν ενημέρωση, πληροφόρηση και ψυχαγωγία του κοινού: δημοσιογραφικοί οργανισμοί και οι θυγατρικές τους επιχειρήσεις, ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί, σύλλογοι, ομοσπονδίες, εκδοτικοί οίκοι, νέα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης κι επικοινωνίας κτλ. Ένας νέος στο επάγγελμα και αποφασισμένος να ασκήσει τη δημοσιογραφία, μπορεί να αναζητήσει εργασία σε αυτούς τους χώρους και ανάλογα με τις φιλοδοξίες του, την εργατικότητά του και τον δυναμισμό του, να προχωρήσει και να εξελιχθεί σταδιακά στον κλάδο.
Οι αποδοχές του δημοσιογράφου διαφέρουν. Οι αναγνωρισμένοι και καταξιωμένοι δημοσιογράφοι διεκδικούν και απολαμβάνουν αμοιβές, οι οποίες μπορεί να φθάσουν και σε υψηλότατα επίπεδα, κάτι που οφείλεται στον έντονο ανταγωνισμό που υπάρχει σήμερα -κυρίως ανάμεσα στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Ο δημοσιογράφος μπορεί να εργαστεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, σε εθνικούς και ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, καθώς επίσης και σε γραφεία τύπου και δημοσίων σχέσεων δημοσίου και ιδιωτικού φορέα. Ως εξωτερικός συνεργάτης μπορεί να αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες, να συνεργάζεται με δημοσιογραφικούς οργανισμούς ή να αναλαμβάνει ρεπορτάζ για διάφορα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς.
Επαγγελματικές συνθήκες: Η δουλειά του δημοσιογράφου θεωρείται αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη. Το ωράριο ποικίλλει ανάλογα με τον τομέα στον οποίον απασχολείται και τη θέση που κατέχει σ' αυτόν. Οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί και οι μεγάλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί, λειτουργούν με βάρδιες εργασίας που καλύπτουν τις ανάγκες για ενημέρωση σε όλη τη διάρκεια του 24ώρου. Ο δημοσιογράφος εργάζεται στην κανονική του βάρδια, αλλά βρίσκεται και σε συνεχή ετοιμότητα όταν προκύπτουν έκτακτα περιστατικά και η ανάγκη για ενημέρωση είναι άμεση. Συνήθως, οι ώρες εργασίας είναι πολλές, άστατες και υπάρχει αρκετή πίεση στη διεκπεραίωση των καθηκόντων του. Όλα αυτά συνιστούν μία εργασία με άγχος και ένταση, που συγχρόνως είναι συναρπαστική, καθώς αποφέρει μεγάλη εσωτερική ικανοποίηση. Οι προκλήσεις της επικαιρότητας και η ποικιλία θεμάτων δίνουν στους επαγγελματίες του χώρου την ευκαιρία να ασχοληθούν με σημαντικά κι ενδιαφέροντα θέματα.
Το περιβάλλον εργασίας του δημοσιογράφου εξαρτάται από τον ειδικότερο τομέα απασχόλησής του. Τα ταξίδια και οι μετακινήσεις μπορεί να είναι μέσα στις καθημερινές δραστηριότητές του, ανάλογα με την εξειδίκευσή του. Έτσι, ο δημοσιογράφος μπορεί να εργάζεται σε εσωτερικούς χώρους (γραφεία, αίθουσες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μεταδόσεων) αλλά και σε εξωτερικούς χώρους, πολλές φορές κάτω από δύσκολες ή και ιδιαίτερα επικίνδυνες για τη σωματική του ακεραιότητα συνθήκες (για παράδειγμα, κατά την κάλυψη αστυνομικών ή πολεμικών γεγονότων, φυσικών καταστροφών, τρομοκρατικών ενεργειών, κλπ.).
Επαγγελματικές οργανώσεις: Υπάρχουν αρκετοί συλλογικοί φορείς που εκπροσωπούν το επάγγελμα όπως, για παράδειγμα η ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών) και η ΠΟΕΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ένωσης Συντακτών) και άλλες.
Γενικά σχόλια: Ο δημοσιογράφος χρειάζεται να χειρίζεται σωστά το λόγο, να είναι δραστήριος, ετοιμόλογος, ευέλικτος, μαχητικός και τολμηρός. Ακόμη, είναι απαραίτητο να διαθέτει το χάρισμα της επικοινωνίας, της διορατικότητας και της ευαισθησίας σε θέματα κοινωνικού προβληματισμού και να έχει μια γενικά δυναμική προσωπικότητα.
Η καλύτερη και εγκυρότερη πληροφόρηση που οφείλει να παρέχει ο δημοσιογράφος στο κοινό, απαιτεί τη συνεχή και πολύπλευρη ενημέρωση του ίδιου για τα διάφορα θέματα που συμβαίνουν στον κόσμο γύρω του και που ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο.
Βραχνάκη Σοφία
Πιλότος
Ορισμός: Ο πιλότος αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση μικρών ή μεγάλων αεροσκαφών και ελικοπτέρων της πολεμικής ή πολιτικής αεροπορίας.
Περιγραφή: Αποστολή των πιλότων πολιτικής αεροπορίας, είναι η γρήγορη και ασφαλής μεταφορά επιβατών και φορτίων ή εκτέλεση ειδικής αποστολής, σε διάφορους εθνικούς ή διεθνείς προορισμούς. Ο πιλότος παρουσιάζεται στην υπηρεσία του αρκετή ώρα πριν την απογείωση του αεροσκάφους. Προετοιμάζει τo σχέδιο πτήσης στην Επιμελητεία Πτήσεων και ελέγχει τις καιρικές συνθήκες στις περιοχές διαδρομής και προορισμού. Μέσα στο αεροσκάφος ελέγχει την τεχνική του κατάσταση και την άψογη λειτουργία των κινητήρων και όλων των οργάνων πλοήγησης. Μετά την επιβίβαση των επιβατών απογειώνει το αεροσκάφος. Εκτελεί το καθορισμένο δρομολόγιο και προσγειώνει το αεροσκάφος στον τόπο προορισμού.
Οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας έχουν τα ίδια καθήκοντα με τους υπόλοιπους αλλά εκπαιδεύονται και σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και πραγματοποιούν διαρκώς ασκήσεις ικανότητας ή πολεμικής ετοιμότητας, ιδιαίτερα οι πιλότοι βομβαρδιστικών ή σκαφών αναγνώρισης και αναχαίτισης.
Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούν, είναι τα αεροσκάφη και τα διάφορα όργανα και αεροβοηθήματα που βρίσκονται μέσα στον θάλαμο διακυβέρνησης του αεροσκάφους, όπως ραντάρ, οθόνες απεικόνισης στοιχείων, συσκευές ασύρματης επικοινωνίας και άλλα. Οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας έχουν εκτός από το αλεξίπτωτο, ειδικό προσωπικό εξοπλισμό και ειδικές φόρμες πτήσης.
Εκπαίδευση: Για να γίνει κανείς πιλότος, πρέπει να έχει φοιτήσει σε κάποια σχολή επαγγελματιών χειριστών, αφού περάσει πρώτα από ειδικές ιατρικές εξετάσεις, που πιστοποιούν ότι είναι κατάλληλος από σωματική άποψη για το επάγγελμα αυτό. Στη συνέχεια, πρέπει να πάρει με τη σειρά τα εξής πτυχία: Μονοκινητήριου (Private) ? Πτήσης δια οργάνων (Instrument Follow to Rule) ? Επαγγελματικό (Commercial) ? Δικινητήριου (Multi engine) ? Ελληνικό Πτυχίο Β' τάξεως και Α' τάξεως της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (Υ.Π.Α).
Στην Ελλάδα, λειτουργεί η Σχολή Επαγγελματιών Χειριστών Ολυμπιακής Αεροπορίας (Σ.Ε.Χ.Ο.Α), ενώ πολλές άλλες σχολές που μπορεί να σπουδάσει κανείς βρίσκονται στην Αμερική, την Αγγλία, τη Γερμανία και αλλού.
Οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας εκπαιδεύονται στη στρατιωτική Σχολή Ικάρων, τόσο για την πλοήγηση των αεροσκαφών, όσο και σε άλλα στρατιωτικά καθήκοντα και στη χρήση όπλων. Η εκπαίδευση των πιλότων αυτών είναι διαρκής και καθημερινή.
Υποχρεωτική είναι η γνώση της αγγλικής γλώσσας και χρήσιμη η γνώση και άλλων ξένων γλωσσών.
Σπουδαιότητα: Τα κυριότερα χαρακτηριστικά που απαιτούνται από τον πιλότο, είναι η υπευθυνότητα, η πειθαρχία, η συνέπεια, η εγρήγορση, η ετοιμότητα, η ψυχραιμία, η ψυχοσυναισθηματική σταθερότητα, το θάρρος και η αποφασιστικότητα. Ακόμη, ο πιλότος πρέπει να είναι υγιής, να διαθέτει πολύ καλή υπολογιστική ικανότητα και αντίληψη του χώρου, χρόνου και αποστάσεων και ταχύτατα αντανακλαστικά.
Μέλλον: Τόσο στην πολιτική όσο και στην πολεμική αεροπορία, η ζήτηση για νέους χειριστές αεροσκαφών είναι υψηλή, καθώς δεν υπάρχει μεγάλη προσφορά στελεχών για ένα επάγγελμα με απαιτητικές σπουδές και δύσκολες συνθήκες εργασίας.
Οι απολαβές είναι υψηλές, ενώ απολαμβάνουν και ορισμένα άλλα προνόμια, όπως δωρεάν εισιτήρια, δυνατότητα να γνωρίσουν τον κόσμο με ειδικά προγράμματα που εφαρμόζουν οι αεροπορικές εταιρίες, επιδόματα, εκτός έδρας αποζημίωση και άλλα.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι χειριστές αεροσκαφών μπορούν να εργαστούν σε πολιτικές αεροπορικές εταιρείες. Απαραίτητη προϋπόθεση για να εργαστεί κανείς στην Ολυμπιακή Αεροπορία είναι να έχει πάρει το ελληνικό πτυχίο Β΄ τάξεως της Υ.Π.Α. και να έχει στο ενεργητικό του περίπου 250 ώρες πτήσης. Επίσης, μπορούν να προσληφθούν από εταιρίες που διαθέτουν επιβατικά ή μεταφορικά αεροσκάφη σε όλο τον κόσμο, από οργανισμούς που διαθέτουν αεροπορικά μέσα για την εκτέλεση των αποστολών τους, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, ενώ μπορούν να απασχοληθούν και ως πιλότοι ιδιωτικών αεροσκαφών.
Οι πιλότοι πολεμικών αεροσκαφών, εργάζονται υποχρεωτικά μετά την αποφοίτησή τους από τη Σχολή Ικάρων στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά μπορούν μετά τη συμπλήρωση της υποχρεωτικής θητείας ή τη συνταξιοδότηση να εργαστούν και στην πολιτική αεροπορία ή αεροπλοΐα.
Επαγγελματικές συνθήκες: Το επάγγελμα είναι πολύ δύσκολο και έχει μεγάλες απαιτήσεις. Η ευθύνη που έχει ο πιλότος για να φέρει σε πέρας την αποστολή του με ασφάλεια, είναι πολύ μεγάλη. Για το λόγο αυτό, ο πιλότος βρίσκεται σε συνεχή ένταση καθώς και σωματική και πνευματική εγρήγορση. Εργάζεται πάντα μέσα σε κλειστό χώρο, στο πιλοτήριο (cockpit) του αεροσκάφους. Το ωράριο εργασίας του δεν είναι συγκεκριμένο και δεν έχει σταθερές ημέρες αργίας. Οι ιπτάμενοι της πολεμικής αεροπορίας έχουν επιπρόσθετα δύσκολες βάρδιες και εξασκούνται στο χειρισμό των όπλων ή των εκρηκτικών που μεταφέρουν.
Καλυβιανάκη Μαρίνα
Αστυνομικός
Ορισμός: Ο αστυνομικός υπηρετεί στα σώματα ασφαλείας και ασχολείται με την τήρηση της τάξης, την αστυνόμευση δρόμων και περιοχών, την προστασία των πολιτών, καθώς και με την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος.
Περιγραφή: Έργο του αστυνομικού είναι η διαφύλαξη της έννομης τάξης και η προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών.
Ο αστυνομικός, όταν υπηρετεί στην άμεσο δράση, παρουσιάζεται στην υπηρεσία του φορώντας ειδική στολή με διακριτικά, παίρνει εντολές από τον αξιωματικό υπηρεσίας για τα καθήκοντα του και αν αστυνομεύει εκτός γραφείου, επιβιβάζεται σε περιπολικό αυτοκίνητο ή παραλαμβάνει τη μοτοσικλέτα και πηγαίνει στην περιοχή ευθύνης του. Κατά τη διάρκεια της περιπολίας του, επιτηρεί διάφορους χώρους ή φροντίζει για την ασφάλεια πολιτικών προσώπων ή ξένων διπλωματών. Στην περίπτωση που αντιληφθεί κάτι ύποπτο, εκτιμά τον κίνδυνο και επεμβαίνει αν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει την κατάσταση, αφού ενημερώσει το κέντρο αναφοράς του, ή καλέσει άμεσα ενισχύσεις.
Ο αστυνομικός που περιπολεί, αν δεχτεί οποιοδήποτε σήμα από συναδέλφους του για βοήθεια, σε περίπτωση κλοπών, ληστειών, ένοπλων ή βίαιων επεισοδίων στα γήπεδα ή σε άλλους δημόσιους χώρους, συγκρούσεων αυτοκινήτων, μεταφοράς τραυματισμένων στο νοσοκομείο, πηγαίνει αμέσως στο σημείο του περιστατικού και επεμβαίνει ανάλογα με την περίπτωση.
Όσοι αστυνομικοί παραμένουν για υπηρεσία στα αστυνομικά τμήματα, δέχονται τα αιτήματα των πολιτών και τους εξυπηρετούν για υποθέσεις τους σε σχέση με τις αρμοδιότητες αστυνομικών ή δημοσίων αρχών, πιστοποιούν την ταυτότητα ή τη γνησιότητα της υπογραφής των πολιτών ή των εγγράφων που φέρνουν για επικύρωση, παίρνουν καταθέσεις από τους πολίτες που επισκέπτονται το τμήμα για αντιδικίες τους με άλλους, έρχονται σε επαφή με τον εισαγγελέα ή τους αρμόδιους για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών ή κοινωνικών αναγκών, συμπληρώνουν το βιβλίο συμβάντων και το βιβλίο υπηρεσίας και τέλος, ευθύνονται για την παραμονή και την ασφάλεια όσων βρίσκονται στο κρατητήριο του τμήματος.
Όσοι υπηρετούν στην Τροχαία, ρυθμίζουν την ομαλή και ασφαλή κίνηση των οχημάτων στους δρόμους, ελέγχουν τους παραβάτες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και εκδίδουν κλήσεις για όσους τον παραβιάζουν, διευκολύνουν οδηγούς και πεζούς για την ασφαλή τους μετακίνηση στους δρόμους ή τη μεταφορά τραυματιών και προσφέρουν κάθε είδους αναγκαία οδική βοήθεια.
Οι μεταθέσεις των αστυνομικών εξαρτώνται από τις ανάγκες της υπηρεσίας και γίνονται με βάση ένα σύστημα μορίων ή είναι αναγκαστικές για πειθαρχικά παραπτώματα. Για τις προαγωγές, αξιολογούνται η επαγγελματική κατάρτιση, η διοικητική ικανότητα, το ενδιαφέρον και η δημιουργικότητα, η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα, το ήθος και η διαγωγή, τα ψυχικά και σωματικά προσόντα, οι υπηρεσιακές σχέσεις, οι σχέσεις με τους πολίτες και τις αρχές και η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Εκπαίδευση: Για να ακολουθήσει κάποιος το επάγγελμα, πρέπει να έχει αποφοιτήσει από το λύκειο, να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό μορίων στις Γενικές Εξετάσεις και να έχει λάβει μέρος στις προκαταρκτικές εξετάσεις (ψυχοτεχνικές, υγειονομικές και αθλητικές δοκιμασίες) για να εισαχθεί στις σχολές της Αστυνομικής Ακαδημίας, δηλαδή στη Σχολή Αστυφυλάκων ή στη Σχολή Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας. Η Σχολή Αστυφυλάκων θεωρείται ισότιμη με Τ.Ε.Ι., ενώ η Σχολή Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας είναι ισοδύναμη με Α.Ε.Ι. και σε αυτήν εισάγονται τόσο πολίτες, όσο και κατώτεροι αστυνομικοί.
Σπουδαιότητα: Για να γίνει κανείς αστυνομικός πρέπει να διαθέτει ήθος, δυναμισμό και θάρρος, επιβλητικότητα, ευστροφία και αντίληψη, κοινωνική επιδεξιότητα, παρατηρητικότητα, πειθαρχία, συνέπεια και ψυχραιμία. Θα πρέπει να είναι σωματικά και ψυχικά υγιής, με καλή σωματική διάπλαση και αντοχή.
Ακόμη, πρέπει να διαθέτει ικανότητα ταχείας αντίδρασης σε απρόβλεπτες καταστάσεις και να διακατέχεται από πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας.
Μέλλον: Η προσφορά νέων θέσεων εργασίας παρουσιάζει αργούς ρυθμούς, ενώ η ζήτηση για το επάγγελμα είναι αυξημένη, αφού συνεπάγεται μόνιμη και σταθερή απασχόληση.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι αστυνομικοί μπορούν να απασχοληθούν μόνο στο δημόσιο ως υπάλληλοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Υπηρετούν στα διάφορα αστυνομικά τμήματα, στις κατά τόπους υπηρεσίες ασφαλείας, στα τμήματα τροχαίας, αγορανομίας, στις ειδικές υπηρεσίες δίωξης εγκληματικότητας, στις υπηρεσίες μέτρων τάξης Υ.Μ.Ε.Τ και Μ.Α.Τ., στα μεταβατικά αποσπάσματα, στην υπηρεσία εναέριων μέσων.
Επαγγελματικές συνθήκες: Το επάγγελμα του αστυνομικού είναι ιδιαίτερα δύσκολο και συνεπάγεται ευθύνη και άγχος. Οι συνθήκες εργασίας ποικίλουν ανάλογα με την υπηρεσία στην οποία κάθε φορά εργάζεται ο αστυνομικός. Γενικά, θεωρούνται δύσκολες και συχνά επικίνδυνες, ιδίως όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος. Οι αστυνομικοί εργάζονται σε βάρδιες, ημέρα και νύχτα, όλες τις ημέρες της εβδομάδας, ακόμη και σε ημέρες αργίας ή εορτών. Οι υπερωρίες είναι υποχρεωτικές, όπως επίσης και οι έκτακτες μετακινήσεις για υπηρεσία, σύμφωνα με τις εντολές των ανωτέρων.
Οι αστυνομικοί εργάζονται είτε σε εσωτερικούς χώρους (αστυνομικές και δημόσιες υπηρεσίες, πρεσβείες, τράπεζες, εφορίες, δημόσια ταμεία), είτε σε εξωτερικούς (αστυνόμευση περιοχών, γηπέδων, ανοιχτών χώρων, οδικού δικτύου).
Επαγγελματικές οργανώσεις:
Γενικά σχόλια: Ο αστυνομικός έχει σαν έργο του να διαφυλάσσει τη έννομη τάξη και να προασπίζει το δημόσιο συμφέρον. Για το λόγο αυτό πρέπει να διαθέτει εντιμότητα και προσωπική ακεραιότητα, καθώς και σεβασμό στους νόμους και στα δικαιώματα των πολιτών.
Κασσωτάκη Κωνσταντίνα Πλεμένου Μαρία
Κομμωτής/τρια
Τι κάνει :
Περιποιείται τα μαλλιά των πελατών, τα λούζει, τα στεγνώνει και τα χτενίζει. Επίσης, κόβει και βάφει μαλλιά ή κάνει ειδική επεξεργασία, όπως την περμανάντ. Πολλές φορές κάνει και μακιγιάζ.
Για να γίνεις, χρειάζεται :
- Να είσαι επιδέξιος/α στα χέρια και τα δάκτυλα
- Να σου αρέσει να εξυπηρετείς ανθρώπους και να δίνεις πληροφορίες
- Να είσαι υπομονετικός/ή και προσεκτικός/ή σ' αυτό που κάνεις
- Να αντέχεις να δουλεύεις με ένταση και πίεση
- Να είναι καλή η όρασή σου
Πρέπει ακόμα να γνωρίζεις :
Εργάζεται συνήθως σε μαγαζί ή μόνος του, μόνη της με επισκέψεις στα σπίτια. Κάνει μια δύσκολη, κουραστική και ανθυγιεινή δουλειά. Στέκεται όρθιος/α για πολύ ώρα σε μικρό σχετικά χώρο με πολλά άτομα και έντονο θόρυβο. Η δουλειά είναι ενδιαφέρουσα και συνήθως υπάρχουν φιλοδωρήματα. Ομως η αγορά φαίνεται κορεσμένη ιδιαίτερα για τα μικρά κομμωτήρια που αντιμετωπίζουν ανταγωνισμό από τα μεγάλα και γνωστά κομμωτήρια.
Πού μπορείς να εργαστείς :
Ο/Η κομωτής/τρια μπορεί να ανοίξει δικό του/της κομμωτήριο ή να εργαστεί σε μεγάλο κομμωτήριο ως υπάλληλος.
Περισσότερες πληροφορίες / Σωματεία - Σύλλογοι - Ομοσπονδίες :
- Ανώτατη Συνδικαλιστική Καλλιτεχνική Ομοσπονδία Καταστηματαρχών Κουρέων - Κομμωτών Ελλάδας
Σουμελή 8 τηλ.210-8843392
Αν σ' ενδιαφέρει αυτό το επάγγελμα μην αρκεστείς σε αυτές τις πληροφορίες .
Αναζήτησε περισσότερες :
- στο επαγγελματικό σωματείο ή σύλλογο της περιοχής σου
- στο τοπικό Κέντρο Προώθησης της Απασχόλησης (ΚΠΑ) του ΟΑΕΔ
Μάρκου Αθανασία
Συντηρητής έργων τέχνης
Ποιος είναι και με τι ασχολείται; Καθήκον του διατηρητή - συντηρητή έργων τέχνης (πινάκων, γλυπτών, κλπ.) είναι η ανάληψη της συντήρησης έργων τέχνης χρησιμοποιώντας κάθε φορά τις ανάλογες μεθόδους.
Ποια είναι τα καθήκοντα του; Αυτά περιλαμβάνουν: να ερευνά το
συγκεκριμένο έργο από την άποψη της τεχνικής, των υλικών, των χρωμάτων
και των εργαλείων που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του, να
προσδιορίζει τη φθορά και την εξέλιξή της, να επιλέγει τον κατάλληλο
τρόπο συντήρησης και βελτιώνει την κατάστασή του.
Που εργάζεται και υπο ποιές συνθήκες; Η εργασία αυτή εκτελείται σε ατελιέ
ζωγραφικής, γλυπτικής, κλπ. ή στους χώρους που βρίσκεται το έργο τέχνης,
αν δεν υπάρχει δυνατότητα μεταφοράς του. Αναμένεται επαφή με χημικές
ουσίες (χρώματα, διαλυτικά κ.ά.).
Τι εργαλεία / εξοπλισμό χρησιμοποιεί; πινέλα, χρώματα, καμβάδες, λεπτά
εργαλεία σκαλίσματος, υλικά επικάλυψης, κλπ.
Ποια προσόντα απαιτούνται για να πετύχει κανείς σε αυτόν τον τομέα; Για
την επιτυχή εκτέλεση του επαγγέλματος είναι απαραίτητη η αποφοίτηση από
το αντίστοιχο ΤΕΙ ή ΙΕΚ ή από πανεπιστημιακή σχολή του εσωτερικού ή
εξωτερικού. Επίσης χρειάζονται δημιουργικές ικανότητες, υπομονή και
επιδεξιότητα.
Ορισμός: Ο συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης αναλαμβάνει τη συντήρηση ή και αποκατάσταση αρχαιολογικών ευρημάτων, μνημείων, εικόνων και άλλων έργων τέχνης.
Περιγραφή: Ο συντηρητής ασχολείται με αντικείμενα ή μνημεία που έχουν αρχαιολογική, ιστορική και καλλιτεχνική αξία, προσπαθώντας να τα επαναφέρει στην αρχική τους κατάσταση ή να επιβραδύνει τη φυσική τους φθορά. Συγκεκριμένα, εξετάζει προσεκτικά τη σύσταση των υλικών και τον τρόπο κατασκευής των μνημείων ή αντικειμένων που αναλαμβάνει να συντηρήσει. Στη συνέχεια, διερευνά την έκταση της φθοράς και τα αίτια που την προκάλεσαν και αποφασίζει για τις τεχνικές-μεθόδους που θα χρησιμοποιήσει για τη συντήρηση και την αποκατάστασή τους. Τέλος, με τη βοήθεια εργαλείων ή/και τη χρήση χημικών υλικών, προχωρά στον καθαρισμό των επιφανειών, στην καταπολέμηση της οξείδωσης, στην ενίσχυση των φθαρμένων τμημάτων, στην ανάδειξη των χρωμάτων.
Δίνει συμβουλές για τη συντήρηση των αντικειμένων και τις συνθήκες που πρέπει να επικρατούν στους χώρους όπου φυλάσσονται ή εκτίθενται (μουσεία, αίθουσες τέχνης, ανοιχτοί χώροι, ιδιωτικές συλλογές).
Απαραίτητος για την άσκηση του επαγγέλματος θεωρείται ο ειδικός υλικοτεχνικός εξοπλισμός (στερεομικροσκόπιο, χημικά, πάγκοι εργασίας και άλλα). Ο συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης εκτός από τα παραπάνω, χρησιμοποιεί μικροσκόπιο, μεγεθυντικούς φακούς, βουρτσάκια, σφουγγάρια και διάφορα εργαλεία χειρός. Επίσης, χειρίζεται υλικά όπως χρώματα και διαλυτικά χρωμάτων, κολλητικές ουσίες και υλικά παρόμοια με αυτά του έργου τέχνης που συντηρεί.
Ο συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης μπορεί να ειδικευτεί είτε στη συντήρηση έργων που είναι φτιαγμένα από κάποιο συγκεκριμένο υλικό (γυαλί, πέτρα, ξύλο, υφάσματα, κεραμικά), είτε σε ένα είδος έργων τέχνης (συντήρηση γλυπτών, αγαλμάτων, εικόνων, πινάκων).
Προϋποθέσεις άσκησης: Για την άσκηση του επαγγέλματος στο δημόσιο τομέα απαιτείται πτυχίο, ενώ για ανάληψη εργολαβιών είναι απαραίτητη η άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Ο συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης μπορεί να έχει σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών καθώς και στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης των Τ.Ε.Ι. και σε αντίστοιχα τμήματα δημόσιων ή ιδιωτικών Ι.Ε.Κ.
Σπουδαιότητα: Η εργασία ενός επαγγελματία συντηρητή αρχαιοτήτων και έργων τέχνης απαιτεί υπομονή και επιμονή, καλή ιστορική γνώση, κλίση στο σχέδιο, προσοχή, ικανότητα για λεπτές χειρωνακτικές εργασίες, ταχύτητα και ακρίβεια αντίληψης, φαντασία, και δημιουργικότητα. Ακόμη, ο συντηρητής χρειάζεται να διαθέτει ικανότητα αντίληψης χώρου, επιδεξιότητα, καθώς και κριτική σκέψη, καλλιτεχνική ευαισθησία και παιδεία, εικαστική αντίληψη και αγάπη για την τέχνη. Επίσης, είναι καλό να ενδιαφέρεται και να παρακολουθεί τις εξελίξεις στις τεχνικές συντήρησης.
Το επάγγελμα του συντηρητή αρχαιοτήτων και έργων τέχνης είναι σύνθετο, απαιτεί υπευθυνότητα και συγχρόνως ιδιαίτερα λεπτή, χειρωνακτική και συχνά κουραστική εργασία. Στη δουλειά αυτή θεωρούνται αναπόφευκτες οι μετακινήσεις στους χώρους όπου υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα και έργα τέχνης. Η εργασία του συντηρητή μπορεί να είναι ατομική ή και ομαδική.
Μέλλον: Οι ευκαιρίες απασχόλησης για το επάγγελμα φαίνεται να είναι αρκετά καλές, ιδιαίτερα για όσους διαθέτουν επαρκή τεχνική κατάρτιση, εμπειρία και μεράκι για τη δουλειά τους.
Οι αποδοχές τους είναι ανάλογες των προσόντων που διαθέτουν και των έργων που αναλαμβάνουν.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Ο συντηρητής εργάζεται ως μισθωτός σε υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, σε πινακοθήκες, σε μουσεία, σε εργαστήρια συντήρησης έργων τέχνης, σε αρχαιολογικούς χώρους, σε αρχαιολογικές εφορείες, σε μεγάλες ιδιωτικές συλλογές ή ως ελεύθερος επαγγελματίας στο δικό του εργαστήριο.
Επαγγελματικές συνθήκες: Ο συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης συνήθως εργάζεται σε περιβάλλον εργαστηρίου, που είναι καθαρό, καλά φωτισμένο και αεριζόμενο. Αρκετές φορές όμως, εκτίθεται σε αναθυμιάσεις από τα χημικά υλικά που χρησιμοποιεί για τον καθαρισμό των έργων. Όταν εργάζεται επί τόπου στους χώρους των ευρημάτων, μπορεί να αντιμετωπίζει κίνδυνο ατυχήματος από πτώση χωμάτων, σαθρών τοίχων και άλλων υλικών. Το ωράριο απασχόλησης συχνά καθορίζεται από τον όγκο του έργου που έχει αναλάβει και την πίεση του χρόνου παράδοσης.
Επαγγελματικές οργανώσεις: Ο επαγγελματίας συντηρητής εγγράφεται στο Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο.
Γενικά σχόλια: Ο συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης χρειάζεται να διαθέτει την απαραίτητη θεωρητική και τεχνική κατάρτιση, παράλληλα με καλλιτεχνική ευαισθησία.
Εργάζεται με προσοχή κι υπομονή, προστατεύοντας και συντηρώντας με υπευθυνότητα, επιμέλεια και φροντίδα τα έργα τέχνης και τα αντικείμενα πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κοτρωνάκης Ηρακλής
Ηλεκτρολόγος
Ορισμός: Ο Ηλεκτρολόγος εσωτερικών εγκαταστάσεων, ασχολείται με τη μελέτη, την επίβλεψη, την κατασκευή και τη συντήρηση ηλεκτρικών εγκαταστάσεων κτιρίων ή μηχανημάτων και συσκευών
Περιγραφή: Ειδικότερα, ο Ηλεκτρολόγος εσωτερικών εγκαταστάσεων, ξεκινά την εργασία του σε πρώτο στάδιο όταν έχει ολοκληρωθεί το χτίσιμο των τοίχων ενός κτιρίου ή μιας οικοδομής, ενσωματώνοντας σε αυτούς τις σωλήνες διέλευσης καλωδίων και τα ανάλογα κουτιά για πρίζες, διακλαδώσεις και διακόπτες. Αφού σοβατιστεί η οικοδομή, ο Ηλεκτρολόγος, περνάει στο δεύτερο στάδιο της εργασίας του που αφορά την καλωδίωση και τη σύνδεση του κυκλώματος καλωδίων με τον κεντρικό ηλεκτρικό πίνακα. Τέλος, ασχολείται με την τοποθέτηση ηλεκτρικών συσκευών και φωτιστικών.
Ο Ηλεκτρολόγος, δοκιμάζει επίσης τα κυκλώματα για να βεβαιωθεί αν οι συνδέσεις έχουν γίνει σωστά και αν τα κυκλώματα λειτουργούν κανονικά και χωρίς υπερφορτώσεις, σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές.
Ο Ηλεκτρολόγος, ακόμη, συντηρεί και επισκευάζει ηλεκτρικές οικιακές συσκευές, όπως κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία και τα ηλεκτρικά μέρη των διαφόρων βιομηχανικών συσκευών, όπως ηλεκτρικοί κινητήρες, αυτόματοι διακόπτες. Επίσης, αποσυναρμολογεί τις ηλεκτρικές συσκευές, για να αντικαταστήσει τα κατεστραμμένα ή ελαττωματικά εξαρτήματα.
Όταν εργάζεται στη βιομηχανική παραγωγή των ηλεκτρικών συσκευών, συναρμολογεί τα διάφορα τμήματά τους σύμφωνα με τα κατασκευαστικά σχέδια και ελέγχει τη λειτουργία τους.
Για την εκτέλεση της εργασίας του, χρησιμοποιεί διάφορα εργαλεία, όπως πένσα, κόπτη, κοπτάκι, δοκιμαστικό κατσαβίδι, μυτοτσίμπιδο, σιδηροπρίονο, δράπανο, πολύμετρο, μέτρα και άλλα.
Προϋποθέσεις άσκησης: Ο Ηλεκτρολόγος, χρειάζεται άδεια άσκησης επαγγέλματος, την οποία αποκτά δίνοντας εξετάσεις στο Υπουργείο Βιομηχανίας. Ανάλογα με το είδος και το μέγεθος της εργασίας που αναλαμβάνει ο Ηλεκτρολόγος, χρειάζεται να έχει και την αντίστοιχη άδεια.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Ο Ηλεκτρολόγος εκπαιδεύεται στο Τμήμα Ηλεκτρολογίας των Τ.Ε.Ι. Μπορεί να φοιτήσει, επίσης, σε δημόσια ή ιδιωτικά Τ.Ε.Ε., σε Σχολές Μαθητείας του ΟΑΕΔ, σε Τμήματα Ταχύρρυθμης Εκπαίδευσης του ΟΑΕΔ.
Σπουδαιότητα: Ο Ηλεκτρολόγος, οφείλει να έχει αναπτυγμένο αίσθημα ευθύνης, να εργάζεται προσεκτικά εφαρμόζοντας με ακρίβεια το σχέδιο του Μηχανικού, να μην αποσπάται η προσοχή του και να είναι ήρεμος και συγκεντρωμένος σ' αυτό που κάνει.
Επίσης, να είναι κοινωνικός και να έχει υπομονή, γιατί έρχεται καθημερινά σε επαφή με τους πελάτες του, τους οποίους πρέπει να εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο. Πρέπει να έχει την ικανότητα να προτείνει την καλύτερη λύση κάθε φορά και να τηρεί πάντα τους κανόνες ασφάλειας των εσωτερικών ηλεκτρικών εγκαταστάσεων.
Η επιδεξιότητα και η σταθερότητα στις κινήσεις των χεριών, είναι απαραίτητες για να μπορεί να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τα διάφορα εργαλεία της δουλειάς του.
Μέλλον: Σήμερα η αγορά παρουσιάζεται θετική για τον κλάδο. Είναι ένα επάγγελμα που θίγεται ελάχιστα από την κρίση στην οικοδομή, γιατί παρέχει πολλές διεξόδους απασχόλησης. Ο Ηλεκτρολόγος, είναι πάντα απαραίτητος σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων και ανάλογα με την άδεια που κατέχει, μπορεί να αναλάβει και μεγαλύτερα έργα. Ορισμένες δυσκολίες για τους ελεύθερους επαγγελματίες δημιουργεί η παρουσία στην αγορά μεγάλων συνεργείων, τα οποία παρέχουν ταχύτερη εξυπηρέτηση και σε χαμηλότερες τιμές.
Όταν απασχολείται στο Δημόσιο, έχει τις προβλεπόμενες οικονομικές απολαβές. Μπορεί όμως να εξελιχθεί τόσο βαθμολογικά όσο και μισθολογικά. Ως ελεύθερος επαγγελματίας έχει καλύτερες αποδοχές, αντιμετωπίζει όμως τους κινδύνους και την ανταγωνιστικότητα της ελεύθερης αγοράς.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι Ηλεκτρολόγοι μπορούν να απασχοληθούν σε διάφορες υπηρεσίες και οργανισμούς του Δημοσίου. Μπορούν, επίσης, να ασκήσουν ελεύθερο επάγγελμα εργαζόμενοι σε οικοδομές, επισκευάζοντας οικιακές ή επαγγελματικές ηλεκτρικές συσκευές, ή διατηρώντας κατάστημα ηλεκτρικών ειδών. Συνεργάζονται ακόμα με διάφορες τεχνικές εταιρίες και βιομηχανικές επιχειρήσεις, ή εργάζονται ως ιδιωτικοί υπάλληλοι σ' αυτές.
Επαγγελματικές συνθήκες: Η εργασία του Ηλεκτρολόγου είναι πολύπλοκη, υπεύθυνη και αρκετά επικίνδυνη. Όλοι γνωρίζουμε πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όταν χειριζόμαστε το ηλεκτρικό ρεύμα γι' αυτό, το επάγγελμα ασκείται από άτομα προσεκτικά και καλά εκπαιδευμένα.
Όταν εργάζεται στην οικοδομή, μπορεί να είναι ανεβασμένος σε σκαλωσιά ή σκάλα και πολλές φορές εργάζεται κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες κάτι που ισχύει για όλα τα επαγγέλματα της οικοδομής. Επίσης, είναι μέσα στα πλαίσια της δουλειάς του να σκάβει χαντάκια προκειμένου να συνδέσει τις ηλεκτρικές παροχές, ή να τρυπάει τους τοίχους για να ανοίξει κανάλια. Όταν εργάζεται στον τομέα των επισκευών, συνήθως είναι σκυμμένος πάνω από τις μηχανές ή τις διάφορες ηλεκτρικές συσκευές που επιδιορθώνει.
Οι χώροι εργασίας του, είναι τα ηλεκτρολογικά εργαστήρια επισκευής των συσκευών, οι οικοδομές, οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Επαγγελματικές οργανώσεις: Το επάγγελμα αυτό εκπροσωπείται από το Συνεταιρισμό Εργολάβων Ηλεκτρολόγων Ελλάδας (ΣΕΗΛΕ).
Γενικά σχόλια: Η συνέπεια, η υπευθυνότητα και η εργατικότητα, είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν καλό επαγγελματία Ηλεκτρολόγο.
Η συνεργασία κατά τη διάρκεια της εργασίας του με τους πελάτες του είναι άμεση, γι΄αυτό πρέπει να διαθέτει υπομονή, να συζητά μαζί τους για το τι είναι εφικτό σε κάθε περίπτωση να γίνει και να μη διστάζει να προτείνει λύσεις που διευκολύνουν το έργο του ή είναι προς όφελος του πελάτη του.
Η εργασία του Ηλεκτρολόγου βασίζεται εξίσου τόσο στα χέρια του, όσο και στο μυαλό του. Την ώρα της εργασίας χρειάζεται αρκετή αυτοσυγκέντρωση για να μη γίνονται λάθη, ετοιμότητα, επινόηση ιδεών και εναλλακτικών λύσεων, κριτική σκέψη και υπολογιστική ικανότητα.
Μπεκρή Χριστίνα
Γυμνάστρια
Ορισμός: Ο γυμναστής φροντίζει για την σωματική άσκηση και καλή φυσική κατάσταση των αθλητών ή άλλων ατόμων, προτείνοντας και εφαρμόζοντας τις κατάλληλες για τον καθένα μεθόδους σωματικής άσκησης.
Περιγραφή: Ο γυμναστής μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε διαφορετικά είδη σωματικής άσκησης, όπως η αεροβική και σουηδική γυμναστική, το τέντωμα (stretching), η ενόργανη γυμναστική, οι ασκήσεις με βάρη, ο χορός το μπαλέτο, κ.ά. Η εκγύμναση μπορεί να γίνεται ατομικά ή ομαδικά. Στην πρώτη περίπτωση ο γυμναστής πρέπει να σχεδιάσει το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ανάγκες και απαιτήσεις του αθλούμενου. Στόχος του είναι πάντοτε η καλύτερη δυνατή εξάσκηση, η βελτίωση των σωματικών αδυναμιών, η διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης, η αποφυγή τραυματισμών. Στην περίπτωση της ομαδικής εκγύμνασης καταρτίζει το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί από όλη την ομάδα, με τρόπο ώστε όλα τα μέλη της να μπορούν να το παρακολουθήσουν.
Ειδικότερα, ο γυμναστής καταρτίζει το πρόγραμμα ασκήσεων, προσαρμόζει το πρόγραμμα στις ανάγκες κάθε αθλούμενου, παρακολουθεί τη σωστή εκτέλεση των ασκήσεων, καθοδηγεί και στηρίζει τους αθλούμενους ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές τους.
Σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να συνεργάζεται με προπονητές για τη σωστή εκγύμναση μιας ομάδας αθλητών. Τότε, λαμβάνει οδηγίες από τον προπονητή για τις ανάγκες της ομάδας, ή ορισμένων αθλητών και καταρτίζει το ανάλογο πρόγραμμα εκγύμνασης.
Η χαρακτηριστική αθλητική φόρμα και τα αθλητικά παπούτσια είναι τα διακριτικά στοιχεία του! Η σφυρίχτρα και το χρονόμετρο είναι αρκετές φορές χρήσιμα, ανάλογα με το είδος της γυμναστικής. Όργανα που επίσης χρησιμοποιεί ένας γυμναστής, είναι τα βάρη, κάθε είδους μηχανήματα εξάσκησης, τα αντίστοιχα σύνεργα της ενόργανης γυμναστικής και οι μπάρες των γυμναστηρίων.
Προϋποθέσεις άσκησης: Για την άσκηση του επαγγέλματος απαιτείται πτυχίο ΤΕΦΑΑ.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Για να γίνει κάποιος γυμναστής πρέπει να σπουδάσει στα Τμήματα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) των Α.Ε.Ι. Μετά την αποφοίτησή του συχνά παρακολουθεί ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης σε διάφορες νέες τεχνικές, που αναπτύσσονται στον τομέα ενδιαφέροντός τους. Παράδειγμα τέτοιας εκπαίδευσης αποτελούν τα σεμινάρια γύρω από τις μεθόδους πρόληψης αθλητικών ατυχημάτων.
Σπουδαιότητα: Ο γυμναστής, χρειάζεται να έχει καλή σωματική υγεία και πολύ καλή φυσική κατάσταση. Πρέπει να διακρίνεται από ενθουσιασμό και να τον μεταδίδει και στα άτομα που έχει αναλάβει να εκγυμνάζει. Ακόμα, πρέπει να έχει υπομονή και ψυχραιμία για να αντιμετωπίσει τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις. Επίσης, ο δυναμισμός, οι ηγετικές ικανότητες, η ευσυνειδησία και η συνέπεια, καθώς και η ικανότητα διδασκαλίας και μεταδοτικότητας πρέπει να είναι ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του.
Η ικανότητα αντίληψης του χώρου για την απόλυτη εκμετάλλευσή του με τα κατάλληλα μέσα και όργανα, αποτελεί ένα ακόμα προσόν που είναι σκόπιμο να τον διακρίνει. Τέλος, πρέπει να είναι σε θέση να εργάζεται δημιουργικά με την ομάδα.
Μέλλον: Η προσφορά αυτή τη στιγμή από γυμναστές είναι μεγάλη, ενώ η απορρόφησή τους δεν ακολουθεί τους ίδιους ρυθμούς. Ωστόσο, η ζήτηση για γυμναστές αναμένεται στο άμεσο μέλλον να αυξηθεί, λόγω της ευκαιρίας της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων στη χώρα μας και γενικότερα, με την ιδιαίτερη προτεραιότητα και σημασία που δίνει η πολιτεία τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Ένας γυμναστής μπορεί να απασχολείται στην υπηρεσία των διαφόρων αθλητικών συλλόγων, ή ως ιδιωτικός γυμναστής αθλητών, ως προπονητής σε μια ομάδα -εθνική, τοπική, σχολείου. Ο γυμναστής επίσης, μπορεί να εργαστεί ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τέλος, έχει τη δυνατότητα να ανοίξει γυμναστήριο ή να εργαστεί εκεί ως υπάλληλος.
Επαγγελματικές συνθήκες: Ο γυμναστής στη διάρκεια της εργασίας του, η οποία του προκαλεί συχνά σωματική κόπωση, συνεργάζεται με μεγάλο αριθμό ατόμων. Αρκετές φορές, χρειάζεται να εργαστεί και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Μπορεί ακόμη και να χρειαστεί να ταξιδέψει, συνοδεύοντας αθλητές που συμμετέχουν σε διάφορους αγώνες.
Ο φυσικός του χώρος είναι οι διάφορες αίθουσες γυμναστικής (γυμναστήρια) και τα γήπεδα, ανοιχτά και κλειστά. Είναι πολύ πιθανό οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιεί ο γυμναστής να μην είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, γεγονός που δυσκολεύει την εργασία του τόσο από άποψη χώρου όσο και από άποψη συνθηκών εργασίας (υγρασία, κρύο και άλλα). Επίσης, λόγω της φύσης του επαγγέλματος και της συνεχούς σωματικής άσκησης, μπορεί να αντιμετωπίζει τραυματισμούς, για την αποφυγή των οποίων απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.
Επαγγελματικές οργανώσεις: Οι νόμοι για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και ο νόμος για τον αθλητισμό, προσδιορίζουν τον Κώδικα Δεοντολογικής Συμπεριφοράς του επαγγελματία.
Γενικά σχόλια: v Ο γυμναστής ασχολείται με προσοχή, υπομονή, και μεθοδικότητα με τον αθλητή, προσπαθώντας να τον φέρει στην καλύτερη δυνατή φυσική και σωματική κατάσταση, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις αθλητικές του υποχρεώσεις.
v Στο έργο του γυμναστή περιλαμβάνεται η εμψύχωση και στήριξη των αθλητών ή των αθλούμενων, ώστε να ολοκληρώσουν με επιτυχία το πρόγραμμα γύμνασής τους.
Μυσιρλάκη Μυρωνία
Γιατρός
Ορισμός: Ο γιατρός είναι ο επιστήμονας που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου.
Περιγραφή: Το επαγγελματικό και γνωστικό πεδίο του γιατρού κατανέμεται σήμερα σε 39 ειδικότητες αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος. Όλες οι ιατρικές ειδικότητες ανήκουν σε τέσσερις βασικούς κλάδους της ιατρικής επιστήμης: α) της παθολογίας β) της χειρουργικής γ) της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής και δ) της ψυχιατρικής.
α) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της παθολογίας: Εξετάζει τον άρρωστο, κάνει τη διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληλη φαρμακευτική ή κλινική αγωγή για τη θεραπεία του. Σε ειδικές περιπτώσεις καθορίζει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί όργανα όπως στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, καρδιογράφο και άλλα. Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον πελάτη του για ακτινολογικές, μικροβιολογικές και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και θεραπεία μιας ασθένειας.
β) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της χειρουργικής: Κάνει χειρουργικές επεμβάσεις για να θεραπεύσει διάφορα τραύματα, ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενή για την εγχείριση. Συνεργάζεται με τον αναισθησιολόγο που κάνει τη νάρκωση στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί. Μετά την εγχείριση, υποδεικνύει τη μεταχειρουργική αγωγή και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.
γ) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής: Κάνει διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις (μικροβιολογικές, αιματολογικές, κυτταρολογικές, ακτινολογικές) για τη διάγνωση μιας ασθένειας. Εφαρμόζει εργαστηριακές μεθόδους θεραπευτικής αγωγής, όπως την ακτινοθεραπεία, τη χημειοθεραπεία και άλλες. Μελετά και εξετάζει τους ασθενείς για την αναγνώριση των μορφολογικών ανωμαλιών των οργάνων και των ιστών και τις συσχετίζει με παθήσεις του οργανισμού τους. Τέλος, εφαρμόζει τεχνικές και μεθόδους της ιατρικής και άλλων συναφών κλάδων (βιολογία, χημεία) για να εξακριβώσει τα αίτια του θανάτου των ανθρώπων, βοηθώντας έτσι τη δικαιοσύνη στη σωστή απονομή του δικαίου (ιατροδικαστής). Συνεργάζεται με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.
δ) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της ψυχιατρικής: Ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχικών παθήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορες ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές συνεδρίες.
Προϋποθέσεις άσκησης: Στο τέλος της άσκησης της ειδικότητας ο γιατρός περνά από εξετάσεις που πιστοποιούν την επάρκειά του. Με την απόκτηση του πτυχίου τους, οι γιατροί παίρνουν άδεια άσκησης επαγγέλματος από τη Νομαρχία.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Ο γιατρός είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής. Αφού πάρει το πτυχίο του πρέπει να κάνει πρακτική άσκηση σε αγροτικό ή ημιαστικό ιατρείο, η οποία διαρκεί ένα χρόνο. Στη συνέχεια ειδικεύεται σε συγκεκριμένη ιατρική ειδικότητα που ο ίδιος επιλέγει, σε αναγνωρισμένα νοσηλευτικά ιδρύματα ή σε πανεπιστημιακές κλινικές. Για την άσκηση στην ειδικότητα, απαιτούνται από 3-7 χρόνια, ανάλογα με το αντικείμενο της.
Σπουδαιότητα: Ο γιατρός χρειάζεται να διαθέτει ευαισθησία και υψηλό αίσθημα ευθύνης, να αντιμετωπίζει με κατανόηση και σεβασμό τον ασθενή που συνήθως βρίσκεται σε σχέση ψυχολογικής εξάρτησης απέναντί του. Πρέπει ακόμη να διαθέτει ψυχραιμία, υπομονή και αποφασιστικότητα, ψυχική και σωματική αντοχή. Σε ορισμένες ειδικότητες, είναι απαραίτητες κάποιες επιπλέον δεξιότητες. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του χειρουργού, η λεπτότητα των επεμβάσεων, προϋποθέτει μια αντίστοιχη λεπτότητα και δεξιοτεχνία στις κινήσεις των χεριών και των δακτύλων και πολύ καλή όραση.
Ο ικανός γιατρός οφείλει να διαθέτει καλή θεωρητική κατάρτιση και αξιόλογη εμπειρία. Πρέπει επίσης να ενημερώνεται διαρκώς για τις εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να συμμετέχει σε συνέδρια και να παρακολουθεί την επιστημονική βιβλιογραφία της ειδικότητάς του. Επίσης, πρέπει να έχει καλή επικοινωνία με τους ασθενείς του και να συνεργάζεται αρμονικά με τους συναδέλφους του, το υγειονομικό και το υπόλοιπο νοσοκομειακό προσωπικό.
Μέλλον: Το ιατρικό επάγγελμα έχει υψηλό επιστημονικό και κοινωνικό γόητρο, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για την απόκτηση του σχετικού πτυχίου. Ο αριθμός των γιατρών στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του υγειονομικού μας συστήματος. Αυτό σημαίνει μεγάλη δυσκολία στην απορρόφηση νέων επαγγελματιών.
Οι αμοιβές των γιατρών παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση, σε γενικές γραμμές όμως είναι ικανοποιητικές. Πλεονέκτημα για ορισμένες κατηγορίες γιατρών (πχ, στρατιωτικοί γιατροί) αποτελεί το δικαίωμα να διατηρούν και ιδιωτικό ιατρείο, παράλληλα με τη θέση τους.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι ειδικευμένοι γιατροί μπορούν να εργαστούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες σε δικό τους ιατρείο, στη χώρα μας ή σε οποιαδήποτε από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε νοσοκομεία, κλινικές, ασφαλιστικούς φορείς, οργανισμούς, ιδρύματα, υπουργεία, σε διάφορες επιχειρήσεις (εργοστάσια, πλοία), με την επιστημονική έρευνα στον τομέα της ειδικότητάς τους, ή ως εκπαιδευτικοί σε ιατρικά θέματα στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Επαγγελματικές συνθήκες: Το επάγγελμα του γιατρού δεδομένης της ευθύνης του για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων, απαιτεί αυξημένη κοινωνική ευαισθησία και οξυδέρκεια.
Η εργασία του είναι κυρίως πνευματική, σε κάποιες όμως ειδικότητες όπως πχ. στις περιπτώσεις των χειρουργών, ο γιατρός χρειάζεται να έχει επιδεξιότητα. Όταν εργάζεται σε νοσοκομείο κάνει αρκετές εφημερίες ημερήσιες και νυκτερινές.
Ο χώρος εργασίας, ειδικά για όσους εργάζονται σε νοσοκομεία, κλινικές, ιατρικά εργαστήρια, είναι ανθυγιεινός, γι αυτό οι γιατροί χρειάζεται να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Μετά τη απόκτηση του πτυχίου τους έχουν την υποχρέωση να υπηρετήσουν το αγροτικό τους τις περισσότερες φορές σε αγροτικά ή ημιαστικά ιατρεία όπου οι συνθήκες ποικίλουν.
Το ωράριο εργασίας των γιατρών είναι συνήθως άστατο, αφού έχουν την υποχρέωση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όταν παραστεί ανάγκη, οποιαδήποτε ώρα στη διάρκεια της ημέρας.
Επαγγελματικές οργανώσεις: Συλλογικοί φορείς για τους γιατρούς είναι ο Πανελλήνιος και οι Νομαρχιακοί Ιατρικοί Σύλλογοι, η ΕΙΝΑΠ και οι αντίστοιχες κλαδικές Ιατρικές Εταιρείες.
Γενικά σχόλια: Ο γιατρός περνά από μια μακρόχρονη, απαιτητική εκπαίδευση τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο και καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, δεν σταματά να μελετά, να ενημερώνεται και να εκπαιδεύεται στις εξελίξεις και στα νέα δεδομένα της επιστήμης και της ειδικότητάς του.
Η φύση του επαγγέλματος απαιτεί από τον επαγγελματία να διαθέτει υψηλό αίσθημα ευθύνης, αποδοχής του κοινωνικού του ρόλου, ανιδιοτέλεια, δίκαιη αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης, συναισθηματική ωριμότητα και σταθερότητα, υπομονή, αποφασιστικότητα και ψυχική αντοχή.
Παπαδάκη Χριστίνα
Αισθητικός
Ορισμός: Ο επαγγελματίας αισθητικός περιποιείται το ανθρώπινο πρόσωπο και σώμα, με στόχο τη διατήρηση ή και τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης του δέρματος και γενικότερα της εξωτερικής εμφάνισης των ατόμων.
Περιγραφή: Ο αισθητικός ασχολείται με την περιποίηση, τη θεραπεία και τον καλλωπισμό του προσώπου ή του σώματος των πελατών του, με στόχο τη βελτίωση της εμφάνισής τους. Αναλυτικότερα, εξετάζει την κατάσταση των ιστών του δέρματος του προσώπου και του σώματος, επιλέγει την κατάλληλη για την περίπτωση αγωγή (καθαρισμός προσώπου, θεραπεία ακμής, απολέπιση, αναζωογόνηση και τόνωση των κυττάρων του δέρματος, λιποδιάλυση, σύσφιξη κ.λπ.) και προχωρεί στην εφαρμογή της. Επίσης, αναλαμβάνει την απομάκρυνση της ανεπιθύμητης τριχοφυΐας από περιοχές του προσώπου και του σώματος, αλλά και άλλες εργασίες, όπως μακιγιάζ, μανικιούρ, πεντικιούρ κ.λπ.
Στο πλαίσιο της εργασίας του ο αισθητικός χρησιμοποιεί ειδικά εργαλεία και μηχανήματα, όπως μηχανήματα ατμού, σύσφιξης μυών, υπέρυθρων ακτινών, αποτρίχωσης κ.ά., καθώς και ειδικά προϊόντα, όπως ενυδατικές κρέμες, αιθέρια έλαια, οξέα φρούτων, μάσκες σύσφιξης και ομορφιάς, αμπούλες, βότανα κ.ά.
Προϋποθέσεις άσκησης: Για την άσκηση του επαγγέλματος απαιτείται η έκδοση αντίστοιχης άδειας.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Στο αντικείμενο της αισθητικής μπορεί κανείς να ειδικευτεί στο τμήμα Αισθητικής της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας των Τ.Ε.Ι., στα αντίστοιχα τμήματα των δημόσιων και ιδιωτικών Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.) και στον Τομέα Αισθητικής-Κομμωτικής των ΤΕΕ.
Σπουδαιότητα: Ο αισθητικός θα πρέπει να διαθέτει δεξιοτεχνία, σταθερότητα στις κινήσεις των χεριών, καλή υγεία και σωματική αντοχή. Επίσης, θα πρέπει να διαθέτει υπευθυνότητα, υπομονή και ηρεμία, ενώ πολύ σημαντική είναι η κοινωνική δεξιότητα και η καλαισθησία. Επιπλέον, ο αισθητικός θα πρέπει να φροντίζει να ενημερώνεται συνεχώς για τα νέα προϊόντα, καλλυντικά, μηχανήματα κ.ά. και γενικά να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο χώρο του. καθώς οι πελάτες είναι συνήθως απαιτητικοί. Τέλος, επειδή ο ίδιος ο επαγγελματίας λειτουργεί και ως πρότυπο για τους πελάτες του, θα πρέπει να φροντίζει η εμφάνισή του να είναι ιδιαίτερα προσεγμένη.
Μέλλον: Καθώς το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων συνεχώς ανεβαίνει και το ενδιαφέρον για την προσωπική αισθητική αυξάνεται και αυτό, οι ευκαιρίες των αισθητικών για εργασία εμφανίζονται διευρυμένες.
Οι αμοιβές των αισθητικών συνήθως αρχίζουν από το βασικό μισθό και φθάνουν έως πολύ υψηλά επίπεδα, ανάλογα με τη σχέση εργασίας με την οποία εργάζεται ο καθένας (μισθωτός, αμοιβή βάσει ποσοστών, ελεύθερος επαγγελματίας), με τα προσόντα και τη δραστηριότητά του.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι αισθητικοί μπορούν να εργαστούν,
ως υπεύθυνοι ή υπάλληλοι σε ινστιτούτα αισθητικής, σε κέντρα αδυνατίσματος, σε φαρμακεία, σε κομμωτήρια, αλλά και στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και σε οίκους μόδας,
ως εμπορικοί επισκέπτες, ως αντιπρόσωποι, αλλά και ως σύμβουλοι χρήσης καλλυντικών σε βιομηχανίες, εταιρείες και καταστήματα πώλησης καλλυντικών,
ως σύμβουλοι ή εκπαιδευτικοί σε αντίστοιχα εργαστήρια ή σχολές αισθητικής, καθώς και σε νοσοκομειακές μονάδες στις οποίες λειτουργούν τμήματα εκπαίδευσης στον τομέα της ειδικότητάς τους.
Ακόμη, οι απόφοιτοι των Τ.Ε.Ι. μπορούν να εργαστούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες σε δικό τους ινστιτούτο.
Επαγγελματικές συνθήκες: Ο αισθητικός εργάζεται συνήθως σε εσωτερικό χώρο, σε ευχάριστο, φωτεινό και υγιεινό περιβάλλον και συναλλάσσεται με πολλούς ανθρώπους. Μια από τις δυσκολίες του επαγγέλματος είναι το γεγονός ότι πρέπει να εργάζεται για πολλές ώρες όρθιος. Επειδή, εξάλλου, η επαφή με καλλυντικά και αρώματα είναι συνεχής, τα άτομα που υποφέρουν από αλλεργίες και έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία σε κάποιες ουσίες και οσμές δεν μπορούν να ασχοληθούν με το επάγγελμα. Επίσης, λόγω της φύσης του επαγγέλματος, τα άτομα με σοβαρές μεταδοτικές δερματολογικές παθήσεις δεν μπορούν να ασχοληθούν με την αισθητική.
Επαγγελματικές οργανώσεις:
Γενικά σχόλια: Είναι ένα επάγγελμα ευχάριστο, που έχει να κάνει με την ομορφιά και την καλαισθησία και το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε αυτόν που το ασκεί να έρθει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους.
Ο αισθητικός θα πρέπει να διαθέτει δεξιότητα επικοινωνίας και υπομονή, αφού καθημερινά συναλλάσσεται με πολλούς ανθρώπους, ο καθένας από τους οποίους χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση και αντιμετώπιση.
Παπαντωνοπούλου Αμαλία
Ψυχολόγος
Ορισμός: Ο ψυχολόγος, ασχολείται με τη μελέτη, την κατανόηση και την ερμηνεία των ψυχικών φαινομένων και τις εκδηλώσεις φυσιολογικής ή παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς, τόσο των ατόμων όσο και των κοινωνικών ομάδων.
Περιγραφή: Ο ψυχολόγος είναι ο επιστήμονας ο οποίος ασχολείται με τη πρόγνωση, τη διάγνωση και την αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων.
Η ειδικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, αφορά ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά και το σύνολο των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ψυχοπαθολογικών καταστάσεων. Οι επιστημονικές μέθοδοι και οι εξειδικεύσεις κάθε επαγγελματία ψυχολόγου, διαφοροποιούνται.
Το επάγγελμα ρυθμίζεται από αυστηρή δεοντολογία, που αναφέρεται σε βασικά ζητήματα και περιλαμβάνει κανόνες που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ ψυχολόγου και συμβουλευόμενου, το ήθος του ίδιου του ψυχολόγου, τις σχέσεις με τους συναδέλφους του, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την άσκηση του επαγγέλματος σε οποιαδήποτε μορφή.
Προϋποθέσεις άσκησης: 'δεια άσκησης επαγγέλματος παρέχεται από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και απαιτείται για όλες τις ειδικότητες ψυχολόγων.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Ο ψυχολόγος σπουδάζει στα πανεπιστημιακά τμήματα ψυχολογίας. Η πλήρης εξειδίκευση προϋποθέτει μεταπτυχιακές σπουδές και βιωματικές ασκήσεις, όπως στην περίπτωση της ψυχανάλυσης, ή άλλης μορφής ψυχοθεραπείας που αναλαμβάνει η Ελληνική Ψυχαναλυτική Εταιρεία.
Σπουδαιότητα: Ο ψυχολόγος, για να σπουδάσει και να ασκήσει το επάγγελμα, πρέπει να έχει αληθινό σεβασμό και ουσιαστικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, τις ανάγκες και ιδιομορφίες του. Οφείλει να κρίνει αντικειμενικά -χωρίς προκαταλήψεις- και να έχει υπομονή, ψυχραιμία, πειθώ και επικοινωνιακές ικανότητες, ώστε να γίνεται αποδεκτός από τους ανθρώπους που ζητούν τις υπηρεσίες του. Η υπευθυνότητα και η εχεμύθεια, αποτελούν επίσης απαραίτητα προσωπικά χαρακτηριστικά. Οι γνώσεις και δεξιότητες που απαιτούνται για την άσκηση του επαγγέλματος αυτού, καθορίζονται στο σύνολο τους από τον Κώδικα Ηθικής και Δεοντολογίας των επαγγελματιών ψυχολόγων. Βασικότερες αρχές, είναι ο σεβασμός προς τον άνθρωπο, η τήρηση του απορρήτου, η ακεραιότητα καθώς και η επάρκεια, δηλαδή, η αποσαφήνιση των ορίων στην παροχή των υπηρεσιών του κάθε ψυχολόγου, ανάλογα με την ειδικότητά του.
Μέλλον: Παρά τις αυξημένες ανάγκες, η αξιοποίηση των ψυχολόγων πραγματοποιείται με αργούς ρυθμούς, ενώ υπάρχει πληθώρα αποφοίτων τμημάτων ψυχολογίας, με αποτέλεσμα οι προοπτικές απασχόλησης να είναι μέτριες για τους επαγγελματίες.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Το επάγγελμα του ψυχολόγου τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να βρίσκει τη θέση του στην ελληνική κοινωνία, καθώς έχουν προκύψει ανάγκες υποστήριξης και συμβουλευτικής σε διάφορους τομείς, λόγω της αύξησης των ψυχοκοινωνικών και οικονομικών αδιεξόδων της σύγχρονης εποχής. Έτσι, οι ψυχολόγοι μπορούν να εργαστούν ως στελέχη στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, σε κέντρα συμβουλευτικής, ψυχικής υγιεινής, αποκατάστασης Α.Μ.Ε.Α., σε θεραπευτικές κοινότητες, σε ερευνητικά κέντρα, σε νοσοκομεία, σχολεία και ψυχοπαιδαγωγικά κέντρα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και ως σύμβουλοι σε επιχειρήσεις. Επίσης, μπορούν να εργαστούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες διατηρώντας δικό τους γραφείο. Οι απόφοιτοι των τομέων Ψυχολογίας των τμημάτων Φιλοσοφίας- Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας των Φιλοσοφικών Σχολών, μπορούν να εργαστούν και ως καθηγητές στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Επαγγελματικές συνθήκες: Οι συνθήκες εργασίας του ψυχολόγου, παρουσιάζουν συχνά κάποιες δυσκολίες λόγω της συχνής επαφής του με άτομα που έχουν ψυχικά ή άλλα προβλήματα υγείας, ή λόγω του χώρου εργασίας που μπορεί να είναι νοσοκομείο ή ίδρυμα. Ως ελεύθερος επαγγελματίας, μπορεί να έχει ένα δικό του γραφείο όπου δέχεται τους πελάτες του. Το ωράριο εργασίας του Ψυχολόγου καθορίζεται και εξαρτάται από το χώρο μέσα στον οποίο εργάζεται, συνήθως είναι αυστηρά καθορισμένο μια και επικοινωνεί με τους πελάτες του σε προγραμματισμένες ώρες. Ωστόσο ο ψυχολόγος, εργάζεται και αρκετές ώρες μόνος του στο γραφείο του, προκειμένου να συμβουλευτεί τα βιβλία του, τις σημειώσεις του, να μελετήσει γενικά τη περίπτωση που αναλαμβάνει και να προγραμματίσει τις ενέργειές του.
Επαγγελματικές οργανώσεις: Τα συλλογικά όργανα που εκπροσωπούν τους ψυχολόγους, είναι κυρίως ο Σύλλογος Ελλήνων Ψυχολόγων (Σ.Ε.Ψ.) και ο Πανελλήνιος Ψυχολογικός Σύλλογος που έχουν κάνει αρκετές προσπάθειες για τη νομοθετική κατοχύρωση του επαγγέλματος του ψυχολόγου.
Γενικά σχόλια: Η βαθιά γνώση της επιστήμης της ψυχολογίας, η συνεχής ενημέρωση, η επιστημονική αναζήτηση και μελέτη και του ανθρώπινου νου και συμπεριφοράς, καταξιώνουν τους επαγγελματίες ? επιστήμονες στο χώρο.
Συγλέτου Μαρία
Δικηγόρος
Ορισμός: Ο δικηγόρος είναι το πρόσωπο που αναλαμβάνει την εκπροσώπηση και υπεράσπιση των διαδίκων, δηλαδή των προσώπων που καταφεύγουν στη δικαιοσύνη για την επίλυση διαφορών ή την απονομή δικαιοσύνης σε αξιόποινες πράξεις που έχουν υποστεί ή διαπράξει.
Περιγραφή: Ειδικότερα, ο δικηγόρος μελετά και διεκπεραιώνει τις υποθέσεις που έχει αναλάβει. Αν κάποια από αυτές πρόκειται να εκδικαστεί, συλλέγει όλες τις πληροφορίες που αφορούν την υπόθεση για να σχηματίσει τη δικογραφία και να διατυπώσει επιχειρήματα για την υπεράσπιση του πελάτη του ή και για να ξεκινήσει νομικές ενέργειες. Κατά τη διάρκεια της δίκης εκθέτει τα γεγονότα με τρόπο τέτοιο, ώστε να στηρίζεται όσο το δυνατόν καλύτερα η θέση του πελάτη του. Παίρνει καταθέσεις από τον πελάτη του και τους μάρτυρες για να εξακριβώσει τα ακριβή γεγονότα της υπόθεσης. Παρουσιάζει στον πελάτη του το νομικό πλαίσιο και τις εναλλακτικές επιλογές που υπάρχουν όσον αφορά την υπόθεσή του. Προετοιμάζεται για να παρουσιάσει στο δικαστήριο την υπόθεση που έχει αναλάβει αξιολογώντας τα στοιχεία και αναπτύσσοντας στρατηγική και επιχειρηματολογία.
Επίσης, συντάσσει νομικά έγγραφα όπως διαθήκες, μισθώσεις, υποθήκες και άλλα. Επικυρώνει τις διαθήκες και αντιπροσωπεύει ή συμβουλεύει τους εκτελεστές της. Εξηγεί τους νόμους, τους κανονισμούς και τις δικαστικές αποφάσεις σε άτομα και επιχειρήσεις. Αναλαμβάνει την παροχή νομικών συμβουλών σε φυσικά πρόσωπα, επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα. Εκπροσωπεί τους πελάτες του ενώπιον αρχών ή οπουδήποτε αλλού εξουσιοδοτηθεί.
Προϋποθέσεις άσκησης: Για να δικηγορήσει, χρειάζεται να έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, η οποία του χορηγείται από το Δικηγορικό Σύλλογο της πόλης όπου επιθυμεί να εργαστεί, μετά από εξετάσεις. Προϋπόθεση για τη συμμετοχή του στις εξετάσεις αυτές είναι να έχει συμπληρώσει 18 μήνες πρακτικής άσκησης κοντά σε κάποιον έμπειρο συνάδελφό του.
Χαρακτηριστικά:
Νομοθετική κατοχύρωση:
Εκπαίδευση: Ο δικηγόρος σπουδάζει στις Νομικές Σχολές των Πανεπιστημίων. Υπάρχει και δυνατότητα μεταπτυχιακών σπουδών, ανάλογα με τον τομέα στον οποίον θέλει να εμβαθύνει.
Σπουδαιότητα: Ο δικηγόρος πρέπει να διαθέτει σωματική και ψυχική αντοχή, συνέπεια, αποφασιστικότητα, μεθοδικότητα, υπομονή, κοινωνική επιδεξιότητα και διπλωματικότητα. Επίσης, πρέπει να έχει λεκτικό πλούτο και να είναι ετοιμόλογος. Το επάγγελμά του θεωρείται δημόσιο λειτούργημα και είναι υποχρεωμένος να παρέχει τις συμβουλές του και τις υπηρεσίες του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όποτε και από όποιον του ζητηθεί, ανεξάρτητα από οικονομικές απολαβές, κοινωνικά στρώματα, φύλο, κλπ. Απαραίτητες δεξιότητες για την άσκηση του επαγγέλματος, θεωρούνται η αυτοσυγκέντρωση και αυτοκυριαρχία, η συγκράτηση πληροφοριών, η συνδυαστική ικανότητα πληροφοριών και καταστάσεων, η εφευρετικότητα και ο ιδιαίτερος τρόπος προσέγγισης των διαφόρων υποθέσεων που αναλαμβάνει, καθώς και η δυνατότητα παράθεσης και προβολής των νομικών του απόψεων με σωστή επιχειρηματολογία.
Μέλλον: Το επάγγελμα αυτό έχει υψηλό κοινωνικό γόητρο και είναι δημοφιλές, με αποτέλεσμα να υπάρχει πληθώρα ατόμων που επιθυμούν να το ασκήσουν. Οι συγκριτικά με τους άλλους πιο σοβαροί, υπεύθυνοι και χαρισματικοί δικηγόροι, θα έχουν και στο μέλλον καλές προοπτικές απασχόλησης. Οι υπόλοιποι θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα επαγγελματικής αποκατάστασης στο άμεσο μέλλον.
Περιβάλλον ενασχόλησης: Το επάγγελμα προσφέρει αρκετές διεξόδους απασχόλησης σε πολλούς τομείς. Ο δικηγόρος, μπορεί να ειδικευτεί σε έναν από τους πολλούς κλάδους δικαίου (αστικό, εμπορικό, εργατικό, ποινικό, φορολογικό, τραπεζιτικό, κλπ.) και να δραστηριοποιηθεί, είτε στην αντιπροσώπευση υποθέσεων στο δικαστήριο που υπάγονται σ' έναν από τους αντίστοιχους κλάδους δικαίου, είτε στην παροχή εξειδικευμένων νομικών συμβουλών αντίστοιχα. Ειδικότερα, ο δικηγόρος μπορεί να εργαστεί ως νομικός σύμβουλος σε οργανισμούς, εταιρίες και επιχειρήσεις, σε δημόσιες υπηρεσίες, στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε συνδικάτα ή άλλες οργανώσεις. Ως ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να ανοίξει ιδιωτικό γραφείο και να το διατηρεί μόνος του ή σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους του και να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις των πελατών του. Ακόμη, μπορεί να εισαχθεί στο δικαστικό κλάδο, μετά από την εισαγωγή του στη Σχολή Δικαστών.
Επαγγελματικές συνθήκες: Η εργασία του δικηγόρου είναι αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη. Πρέπει να έχει πολύ καλή νομική κατάρτιση και να ενημερώνεται συνεχώς για το αντικείμενο της εργασίας του, τις τροπολογίες των νόμων και τη νομολογία. Επίσης, τα καθήκοντα του είναι πολλά και απαιτείται καλός συντονισμός αυτών, ώστε οι υποθέσεις του να διεκπεραιώνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών και με αποτελεσματικό τρόπο. Πρόκειται για μια πνευματική εργασία με αρκετό άγχος και ευθύνη. Οι ώρες εργασίας είναι πολλές τόσο στο δικαστήριο όσο και στο γραφείο.
Η εργασία του εκτελείται συνήθως σε χώρους δικαστηρίων ή γραφείων. Ορισμένες φορές όταν ενεργεί ως νομικός σύμβουλος ή συνήγορος, χρειάζεται να μετακινηθεί σε διάφορες περιοχές της χώρας και σπανιότερα στο εξωτερικό. Ακόμη, μέσα στα πλαίσια της εργασίας του, χρειάζεται να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που έχουν διαπράξει ληστείες, εγκλήματα και άλλες αξιόποινες πράξεις. Αυτό μπορεί να αποτελεί μια πηγή επιπλέον άγχους και πρόσθετων δυσκολιών, ειδικά στους νέους επαγγελματίες.
Επαγγελματικές οργανώσεις: Φορείς που εκπροσωπούν το επάγγελμα στην Ελλάδα είναι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι σε κάθε Νομό.
Γενικά σχόλια: Σημαντικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διακρίνουν τον επαγγελματία δικηγόρο είναι το ήθος και η εντιμότητα, η αμεροληψία και ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου και η συνεχή προσπάθεια στην ορθή απονομή της δικαιοσύνης.
Ο δικηγόρος χρειάζεται να μελετά συνεχώς τους νόμους και να ενημερώνεται όχι μόνο για τις εξελίξεις της επιστήμης και του κλάδου του, αλλά και για τις διάφορες μεταβολές που υφίσταται η κοινωνία, προκειμένου να είναι αποτελεσματικός στην προσπάθειά του να βοηθήσει τον πελάτη του.
